Zegels gevonden in Israël met daarop de inscriptie “Gemariah zoon van Saphan” en “Baruch zoon van Neriah” zijn een sterke aanwijzing dat de Bijbelse profeet Jeremia werkelijk bestaan heeft (iets waar Christenen niet aan zullen twijfelen). De persoon Gemariah, een ambtenaar onder koning Johojakim, komen we tegen in Jeremia 36.
“De EKD culturele officier lijkt het te zijn eens met de islamitische opvatting dat het noodzakelijk werd om de ware openbaring van God te corrigeren. Dit vereiste een nieuwe profeet om de uiteindelijke waarheid aan ons te openbaren, en daarna zou niemand anders komen.
Jezus Christus is dus niet langer de Zoon van God, maar wordt gedegradeerd tot een profeet. De Drie-eenheid is immers, vanuit een islamitisch oogpunt, ook achterhaald.
Het standpunt van de ECD is ook aangepast: “De uitdaging is om te spreken van Christus, maar op een zodanige wijze dat het geloof van de ander niet wordt gedevalueerd of onwaar verklaard.” De kerk onthoudt zich van “eenrichtingscommunicatie“, wil niet langer optreden als “organisator” en “provider“, maar zal haar eigen aanbod profileren, concentreren en, indien nodig, verminderen in nauwe en duurzame coördinatie met maatschappelijke partners.
In duidelijke taal, dus niet langer spreken van Christus. Want de exclusiviteit van Jezus Christus kan worden gezien als aanmatigend en arrogant in een religieus pluriforme samenleving.”
De 56 vermeende “Maria”verschijningen in Amsterdam die tussen 1945-1959 zouden hebben plaatsgevonden zijn niet echt. Dat oordeel kan niet verwonderlijk zijn, omdat “Maria” zou hebben verzocht om een vijfde dogma betreffende haar persoon “dat Maria naast Christus als medeverlosser zou moeten stellen.” Christenen erkennen enkel en alleen de Here Jezus Christus als de enige Verlosser (Joh. 14:6; 1 Timotheus 2:5).
“En het geschiedde, toen zij [Jozef en Maria] daar waren, dat de dagen vervuld werden, dat zij baren zou, en zij baarde haar eerstgeboren zoon en wikkelde Hem in doeken en legde Hem in een kribbe, omdat voor hen geen plaats was in de herberg.” Lukas 2:6-7 NBG 1951
Zo op het eerste gezicht geen indrukwekkende geschiedenis. Een kind wordt geboren. Dat is op zich niet zo ongewoon. Al eeuwenlang worden er dagelijks over de hele wereld kinderen geboren. Waarom staan Christenen dan eens per jaar stil bij de geboorte van dit, zo op het eerste gezicht, doodnormale kind?
Omdat er toch iets bijzonders is met dit Kind. Dit kind is het eerste en enige Kind dat wel een aardse moeder heeft, maar geen aardse vader. De Vader van dit Kind is niemand minder dan de almachtige God, de Schepper van hemel en aarde en al het leven, Zelf (Luk. 1:26-35). Hij is het daarom alleen al waard om aanbeden en geprezen te worden (Matth. 2:11).
En nog meer om de reden waarom Hij naar deze aarde gekomen is: om ieder mens die in Hem gelooft te redden van de eeuwige straf (Joh. 3:16). En dat deed Hij door voor onze zonden te sterven aan het kruis (1 Kor. 15:13; Gal. 1:4; 1 Petr. 3:18).
Met Kerst vieren we de komst van de Here Jezus. Maar we staan dan ook stil bij het feit dat Hij eens zal terugkomen. Niet meer als een kleine baby, maar als Rechter van het heelal (2. Tim. 4:8). Om dan het eeuwige en laatste oordeel te voltrekken: eeuwig leven voor wie geloven, maar de eeuwige straf voor wie niet in Hem geloofden (Joh. 3:36).
Kan de astronomie een verklaring voor de ster van Bethlehem geven? Sommigen zeggen dat deze ster mogelijk een komeet, een supernova, de planeet Jupiter of een stel planeten dicht bij elkaar (conjunctie) is geweest. Maar gezien wat we erover lezen in het Evangelie naar Mattheus (2:1-12) lijkt dit niet heel waarschijnlijk.
Wat is het dan geweest? Een vroom verzinsel van de Bijbelschrijvers? Ook dat is niet waarschijnlijk, want niets in Mattheus wijst er op dat hij aan het fantaseren was. Bovendien zou dit haaks staan op de Bijbel als het betrouwbare Woord van God.
Maar wat was het dan wel?
In het Oude Testament lezen we over de zgn. “shekinah” (inwonende) heerlijkheid van God. Dat is een visueel zichtbare manifestatie van God op aarde d.m.v. verschijnselen in de natuur. Het Hebreeuwse woord “shekinah”, afgeleid van het werkwoord “shakan” (inwonen) zelf komt niet in het Oude en Nieuwe Testament voor. Het werd door de Joodse schrijvers aan het eind van de Oudtestamentische periode geïntroduceerd. Het werd gebruikt om o.a. de volgende gebeurtenissen te beschrijven:
De “shekinah” heerlijkheid van God is op verschillende manieren zichtbaar:
Bij de ster van Bethlehem zou ik zelf dan ook in de eerste plaats willen denken aan een in een helder licht zichtbare verschijning van de heerlijkheid van God waarin Hij ons wijzen op de geboorte van Zijn Zoon, als vervulling van vele profetiën in het Oude Testament. Opmerkelijk is dat alleen een groep niet-Joden, de zgn. “wijzen uit het Oosten” dit teken hebben herkend!
Ga daarom vooral niet voorbij aan de betekenis van de geschiedenis van het Kerstfeest. Dat de Here Jezus, de Zoon van God, Mens werd, om te sterven aan het kruis voor onze zonden, om ons te kunnen redden van de eeuwige straf, om zo het plan van Zijn Vader te vervullen (Johannes 3:16). Laat u met Hem verzoenen voordat het te laat is (1 Kor. 5:20).
Want een Kind is ons geboren,
een Zoon is ons gegeven,
en de heerschappij rust op zijn schouder
en men noemt hem Wonderbare Raadsman,
Sterke God,
Eeuwige Vader,
Vredevorst. (Jesaja 9:5, NBG1951)
Er was onlangs een tweet met daarin de opmerking dat “katholieke kerken alle publieke kerstvieringen schrappen. Van de moskeeën hoor je NIETS!!!” U kunt hier de originele tweet bekijken. De reden lijkt wel duidelijk: alleen Christenen vieren met kerst de komst van de Verlosser of Redder, Zoon van God, de Here Jezus, naar deze aarde in de gedaante van de mens.
Liedboek voor de Kerken (1973) 118:1